Pytanie do eksperta
Odpowiedź: Pierwszym krokiem powinna być diagnoza Integracji Sensorycznej, by pod okiem terapeuty dziecko nauczyło się lepszego odczuwania własnego ciała, jego granic i adekwatnych reakcji na dotyk, a przede wszystkim dostosowania siły do zadania. W domu można zastosować poniższe wskazówki: 1. Urządzić pokój z zastosowaniem elementów takich, jak worek bokserski, ścianka wspinaczkowa, worek sako. 2. W pokoju dziecka lub salonie warto postawić koszyk z akcesoriami do rozciągania, zajmowania rąk (gniotki, slime, squishy). 3. Na podłodze można ustawić trampolinę albo mały dmuchany materac, na którym dziecko może skakać. 4. Na ścianie na wysokości wyprostowanych rąk dziecka można przykleić nadmuchiwaną poduszkę. Dziecko może wciskać w nią ręce. 5. Na ścianie można nakleić dwie kartki papieru – czerwoną i zieloną z odrysowanymi śladami dłoni dziecka i zachęć je do naciskania tych pól wyprostowanymi rękoma. Kartki można zalaminować i przykleić gumami do papieru. 6. Korzystne jest proponowanie gry w przeciąganie, siłowanie. 7. Dziecku należy zapewnić dużo i częste przerwy na skoki, ciągnięcie, pchanie. 8. Umożliwienie aktywności w parku trampolin, innych miejscach zapewniających możliwość dużych ruchów w sposób kontrolowany. W szkole warto omówić z nauczycielem możliwość częstych przerw na aktywność ruchową, można zaproponować nagrania z filmami ćwiczeniowymi dla wszystkich uczniów (MOVE TO LEARN) oraz siedzenie na dysku sensorycznym umieszczonym na krześle szkolnym, a także ugniatanie przedmiotów do ściskania, które chłopiec może nosić w kieszeni. Pomocne są też długopisy z końcówkami do ugniatania. Zajmowanie rąk działać może wyciszająco. Ponadto kluczowy jest Trening Umiejętności Społecznych. W trakcie zajęć grupowych chłopiec będzie miał możliwość zdobycia kompetencji, które pozwolą mu lepiej funkcjonować w grupie. Niezbędna może być konsultacja psychologiczna, endokrynologiczna i psychiatryczna w celu ustalenia przyczyn poziomu pobudzenia dziecka i możliwości terapii.