Pandemia COVID-19 a funkcjonowanie dzieci z wyzwaniami rozwojowymi
Pandemia COVID-19 zmieniła nieodwracalnie oblicze współczesnego świata, wprowadziła wiele trwałych zmian w życiu społecznym, jednocześnie tworząc szereg nowych wyzwań. Wkrótce po stwierdzeniu pierwszych zachorowań na początku 2020 r. poszczególne kraje europejskie zaczęły stosować różnego rodzaju środki zapobiegawcze mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa, w tym szczególnie dotkliwy nakaz społecznego dystansu, izolację i kwarantannę. Wszechobecne poczucie zagrożenia i obawy o zdrowie i życie własne oraz najbliższych, a także ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu, zdalna praca i nauka, zmiany w korzystaniu z opieki zdrowotnej i wiele innych czynników było dla wielu osób źródłem silnego stresu. I chociaż wymienione trudności dotknęły wszystkich ludzi niezależnie od wieku i stopnia sprawności, to jednak grupą szczególnie narażoną, wrażliwą i czułą na zmiany, jakie przyniosła ze sobą pandemia, były dzieci i młodzież, zwłaszcza te zmagające się na co dzień z wyzwaniami rozwojowymi.
Przebieg pandemii w Polsce
Informacja na temat pierwszego chorego na COVID-19 została ogłoszona w pierwszych dniach marca 2020 r. 12 marca zawieszono zajęcia w przedszkolach, szkołach i na uczelniach wyższych oraz wprowadzono nauczanie zdalne. W kolejnych dniach rząd ogłosił stan epidemii i zarządził tzw. lockdown – zamknięto granice, wprowadzono obowiązkową dwutygodniową kwarantannę, zamknięto galerie handlowe, ograniczono działalność gastronomii, zawieszono międzynarodowe połączenia kolejowe i lotnicze oraz zakazano zgromadzeń. Następnie zamknięto placówki usługowe (w tym rehabilitacyjne), hotelowe, lasy i parki oraz wprowadzono ograniczenia w przemieszczaniu się. W placówkach handlowych wprowadzono godziny dla seniorów, a osoby niepełnoletnie mogły opuszczać dom jedynie w (...)
