Wybiórczość pokarmowa u dzieci

Zburzenia odżywiania – to różne utrwalone formy nieprawidłowych zachowań związanych z czynnością jedzenia. Diagnostyka tych problematycznych zachowań wciąż wywołuje niejasności i rodzi utrudnienia zwłaszcza w grupie najmłodszych dzieci. W obu głównych klasyfikacjach chorób, czyli ICD-11 i DSM-V brak jest spójności. Brakuje w nich takich jednostek, jak: ortoreksja, diabulimia, neofobia żywieniowa, pregoreksja i innych. Skutkiem tego w Polsce diagnozuje się jedynie trzy schorzenia: anorexia nervosa, bulimia nervosa i zaburzenia odżywiania bliżej niesklasyfikowane (EDNOS). Dzieci i młodzież demonstrują jednak szersze spektrum zaburzeń odżywiania mających wpływ na ich funkcjonowanie, ale też na kondycję całej rodziny.   Zaburzenia żywienia i odżywiania – kryteria diagnostyczne Najnowsza klasyfikacja chorób ICD-11 proponuje wyodrębnienie następujących typów zaburzeń: jadłowstręt psychiczny, bulimia, zaburzenie z napadami objadania się, zaburzenia odżywiania polegające na unikaniu lub ograniczaniu przyjmowania pokarmów, pica, zaburzenie ulewania i przeżuwania pokarmu, zespół wymiotów cyklicznych. W klasyfikacji DSM-V można odnaleźć następujące jednostki nozologiczne: jadłowstręt psychiczny; bulimia psychiczna; zaburzenia z napadami objadania się; pica; zaburzenia przeżuwania; zaburzenia z unikaniem/ograniczaniem przyjmowania pokarmu; inne określone zaburzenie karmienia lub odżywiania się: atypowy jadłowstręt psychiczny, bulimia psychiczna, napadowe objadanie się, zespół przeczyszczania, syndrom jedzenia nocnego; inne nieokreślone zaburzenia karmienia lub odżywiania się. Możliwe jest tu również wyodrębnienie takich problemów żywieniowych, jak: otyłość, ortoreksja, a także chorób współwystępujących z nieprawidłowym łaknieniem i...