Terapia metodą integracji sensorycznej dziecka z wadą słuchu

Narodziny dziecka niesłyszącego lub słabosłyszącego wpływają na jakość życia każdego członka rodziny, bez względu na jego możliwości słyszenia. W Polsce dzieci po urodzeniu objęte są programem powszechnych badań słuchu u noworodków. Dzięki znacznemu postępowi w medycynie, audiologii oraz technice audiologicznej możliwe jest bardzo wczesne (już w drugiej dobie życia dziecka) wykrycie wady słuchu i podjęcie dalszych badań w celu jej zdiagnozowania. Sam proces diagnozy dziecka z wadą słuchu może trwać dłużej, jednak niemal od narodzin możliwa jest specjalistyczna opieka rehabilitacyjna. Zdarza się, że następuje to już w drugim, trzecim miesiącu życia. Umożliwia to dzieciom łatwiejszą i szybszą naukę mowy werbalnej, dzięki czemu możliwe jest włączenie ich w proces edukacji na bazie szkolnictwa integracyjnego lub ogólnodostępnego. Badania wskazują, że deprywacja jednego ze zmysłów oddziałuje na całość rozwoju psychospołecznego dziecka. Implikuje to konieczność wczesnego oddziaływania terapeutycznego osoby ze zdiagnozowaną wadą słuchu. Wskazuje się, że im wcześniejsze jest rozpoznanie wady słuchu, tym większa jest szansa na zniwelowanie deficytów i umożliwienie dziecku rozwoju zbliżonego do rozwoju dziecka słyszącego. Na funkcjonowanie dziecka ma wpływ zaangażowanie pozostałych członków rodziny, dlatego też ważnym krokiem jest zrozumienie przez opiekunów, na czym polegają mocne i słabe strony dziecka, zapewnienie mu pełnej akceptacji i miłości. Konieczne jest również dostosowanie warunków i aparatów słuchowych. Rodzice mogą współpracować z audiologiem, surdologopedią, surdopedagogiem, laryngologiem, psychologiem. Realizowany proces diagnostyczny obejmuje też obecnie aspekty związane z powstaniem wady słuchu. Rola diagnozy dziecka niesłyszącego, niedosłyszącego Standard diagnostyczny uwzględnia badania nad przyczyną wady słuchu, moment ujawnienia się, lokalizację patologii oraz głębokość i zakres wady słuchu. Przyczyną powstania uszkodzenia słuchu mogą być czynniki dziedziczne w postaci dziedziczenia dominującego, dziedziczenia recesywnego oraz dziedziczenia z chromosomem X. Ujawnić się one mogą na skutek zaburzeń rozwoju płodu spowodowanego chorobą wirusową matki, infekcją wewnątrzmaciczną, zatruciem lekami lub innymi środkami oto toksycznymi. Do uszkodzenia słuchu może dojść również w okresie okołoporodowym, który niesie ryzyko w postaci żółtaczki, zakażenia, urazów i innych uszkodzeń ototoksycznych. Dziecko w okresie niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa narażone jest na uszkodzenie słuchu na skutek zapalenia opon mózgowych, przewlekłego zapalenia ucha środkowego, toksycznego uszkodzenia nerwu słuchowego w przebiegu chorób zakaźnych, takich jak: odra, płonica. W późniejszych etapach rozwoju dzieci mogą być narażone na otosklerozę, zaburzenia ukrwienia ucha wewnętrznego, chorobę Meniere’a, długotrwały uraz akustyczny. Dojrzałe osoby może dotknąć głuchota starcza. Kluczowe znaczenie ma moment rozpoznania wady słuchu. Zbyt późno wykryte nieprawidłowości lub głębszy niedosłuch mogą niekorzystnie...