Jak pracować z dzieckiem z nadwzrocznością obu oczu z niedowidzeniem oka lewego?

Znając trudności, na jakie napotyka dziecko słabowidzące, nauczyciel powinien nie tylko rozumieć jego problemy, ale także stale je obserwować i dostosowywać metody, środki dydaktyczne oraz tempo przekazywanych informacji/treści programowych do jego możliwości Dzieci słabowidzące (niedowidzące) nie stanowią jednorodnej grupy. Zdarza się, iż dzieci cierpiące na ten sam typ schorzenia powodującego słabowidzenie funkcjonują w zupełnie inny sposób. Dlaczego tak się dzieje? Jest to wynik ludzkiej „różnorodności”, jak w każdej innej grupie. Istotny jest wiek, w którym doszło do znacznego uszkodzenia wzroku u dziecka, intelekt dziecka i inne zasoby poznawcze, rodzaj podstawowego schorzenia wzrokowego i jego ewentualna stabilność lub postępujący charakter, środowisko i rodzaj stymulacji, której dotąd dziecko było poddawane, wreszcie stopień słabowzroczności/niedowidzenia oraz (czego dotyczy rozpatrywany przypadek) wysokość nadwzroczności. Sama nadwzroczność oznacza, że osoba zdecydowanie lepiej widzi do większych odległości, a jest jej trudniej prawidłowo i ostro widzieć obiekty do bliży (litery w podręczniku). Istotne jest, czy korzysta z okularów i w jakim stopniu szkła korekcyjne korygują tę nadwzroczność. Jeśli w zaświadczeniu lekarskim mowa jest o wartości powyżej 8 dioptrii, wówczas mówi się o wadzie wysokiej. Przykładowo, krótkowzroczność wysoka jest schorzeniem zwyrodniającym i w efekcie uszkadzającym gałkę oczną, zaś w przypadku nadwzroczności tak nie jest. Warunkiem prawidłowego widzenia jest sprawny...