Chcesz dowiedzieć się więcej?
Dostęp do pełnej treści materiałów wymaga subskrypcji. Dołącz do naszej społeczności już dziś!
Subskrybuj teraz
Równowaga, czyli nasza własna zdolność do utrzymywania pozycji ciała w pionie. Dlaczego własna? Bo utrzymywanie równowagi powinno być możliwe bez działań osób trzecich. To, że zdolność naszego ciała do utrzymywania równowagi wygląda tak, a nie inaczej, uzależnione jest od wielu czynników. Kontrola równowagi ciała rozwija się dzięki informacjom sensorycznym pochodzącym z trzech układów: proprioceptywnego, wzrokowego i przede wszystkim systemu przedsionkowego. Kluczową rolę odgrywają też oczywiście aspekty genetyczne i środowisko. Zaburzenia równowagi są dosyć często niejako wpisane w wiele chorób neurologicznych. Musimy jednak pamiętać, że dzieci, u których obserwuje się zaburzenia przetwarzania sensorycznego, problemy z równowagą również występują.
Zaburzenia rwnowagi to nie tylko potykanie się, upadanie i niezgrabność. „Zaburzenia rwnowagi przenoszą się na inne układy sensoryczne, ponieważ wszystkie wrażenia przechodzą przez jądra przedsionkowe na poziomie pnia mzgu, zanim zostaną przekazane dalej do analizy w wyższych strukturach kory mzgowej. Zaburzenia rwnowagi stanowią zatem istotną przyczynę specyficznych trudności w uczeniu się, szczeglnie dotyczy to obszarw układu ruchowego, przetwarzania wzrokowego i słuchowego”[1]. Dzieci z zaburzeniami rwnowagi mają problemy z kontrolą łasnego ciała, a to powoduje rwnież problemy z zachowaniem. Stabilna postawa, prawidłowe czucie własnego ciała to gwarancja poczucia bezpieczeństwa grawitacyjnego....
