Chłopiec lat 6 z mocnym ślinieniem (praktycznie ślina cieknie po brodzie, początkowo nie reagował na to. Teraz niechętnie wyciera buzię bardziej z powodu reakcji kolegów, którzy zaczynają się z niego śmiać). Stosowane masaże zmniejszyły objawy na chwilę. Dodam , że jednocześnie wkłada wszystko do buzi (kredki, fragment ubrania, praktycznie wszystko co ma w ręku). Po rozmowie z rodzicem zdecydowałyśmy o konsultacji laryngologicznej. Co jeszcze mogłaby zrobić?

Odpowiedź: Strategia zaproponowana przez Panią opiera się na słusznych założeniach. W sytuacji, gdy masaż nie przynosi trwałego efektu, utrzymuje się ślinienie, jak również potrzeba władania przedmiotów do ust należy rozważyć następujące rzeczy. Przyczyną trudności może być nieprawidłowe napięcie mięśniowe i to nie tylko w okolicy ust, ale też w centrum, w obrębie brzucha. Po pierwsze można skonsultować to z neurologiem. Po drugie ważna jest duża ilość ruchu. Chłopiec może potrzebować siedzenia na dysku terapeutycznym w trakcie lekcji oraz przerw śródlekcyjnych na aktywność ruchową. Warto, by chłopiec uprawiał jakiś sport, niekoniecznie oparty o rywalizację. Nawet marsz może być pomocny. Po drugie przyczyną mogą być trudności z emocjami. Warto podawać chłopcu akcesoria odpowiednie do wieku, które pomogą w zmniejszaniu napięcia i potrzebie wkładania rzeczy do ust - squishy,figurka Stretch, rozciągliwy ser z myszami, zabawki do ugniatania LED, balon wypełniony mąką ziemniaczaną, kosmiczne błotko, gąsienica z wypustkami, jabłko gumowe z robakami, Frankenstein do rozciągania, sprytna plastelina, skoczek. Dostępne są kredki i długopisy z końcówkami do ugniatania. Można też zachęcać dziecko do jedzenia produktów spożywczych, które trzeba rzuć, czyli suszonych daktyli, moreli, pestek dyni. Należy też po przypominać o samokontroli, umówić się na hasło oznaczające konieczność przymykania ust. Ćwiczenia logopedyczne z wykorzystaniem wibratorów typu duszek pomogą odczuć, w jaki sposób kontrolować usta. Właściwa pozycja siedząca zapewniająca stabilizację stóp i tułowia może pomóc w samokontroli. Problem dziecka może być złożony wymagający współpracy zespołu specjalistów, diagnostyki medycznej.