Dzień dobry, mój syn ma 9 lat, od niedawna stwierdzony Zespół Aspergera. Trudności w szkole, łatwo się rozprasza, denerwuje, bo nie lubi j. polskiego i pisania. Nie pisze ładnie, ale nie chce też ćwiczyć. W nauce zdalnej teraz ogromny problem, aby odrobił zadania. Nie chce w ogóle tego robić. Proszę o pomoc, jak mogę mu pomóc .

Odpowiedź: Dzień dobry, zaistniała sytuacja jest szczególnie trudna dla uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Brak stałego rytmu, współpracy z innymi osobami odbija si,e niekorzystnie na motywacji do działania. Dlatego warto wprowadzić rutynowe czynności, które pozwolą dziecku uzyskać lepszą samoregulację i doprowadzanie zadań do końca. Po pierwsze warto rozpisać i wywiesić w widocznym miejscu plan dnia, wyznaczyć stałe pory na posiłki, uczenie się on-line i wykonywanie zleconych przez nauczycieli zadań. Po drugie ważne jest dostosowanie miejsca do nauki. Wskazane jest wyłączenie telewizora, radia, nawet w sąsiednim pomieszczeniu, zamiana krzesła z obrotowego na stojące na 4 nogach lub siedzenie na piłce rehabilitacyjnej. Jeśli chłopiec ma siedzieć na krześle to można położyć na nie dysk sensoryczny lub między przednimi nóżkami naciągnąć taśmę elastyczną lub linę z dwiema piłkami tenisowymi, aby dziecko mogło poruszać nogami. Ruch w trakcie siedzenia w jednym miejscu może pomóc w koncentracji uwagi. Na biurku warto położyć tylko te rzeczy, które są tej chwili niezbędne. Na ścianie przed biurkiem zrobić puste miejsce, bez karteczek, ozdób. Niezwykle istotne, aby nic nie rozpraszało dziecka. Czas pracy musimy być przerywany na zabawy ruchowe do zorganizowania w domu, czyli tor przeszkód, odbijanie w górę piłeczki pingpongowej, miękkiej piłki rakietką, skoki na skakance. W czasie wolnym można wspólnie z Synem wykonać eksperymenty, zrobić ciecz nienewtonowską, upiec babeczki. Niekorzystnie działa granie w gry komputerowe i oglądanie telewizji. W tych trudnych czasach warto wspólnie gotować, grać, sprzątać. Konieczne jest ustalenie z dzieckiem jego obowiązków i chwalenie za działanie. Szczególnie warto chwalić i zachęcać dziecko w czasie wolnym od zajęć, aby atmosfera była jak najbardziej życzliwa, a gdy dziecko irytuje się z powodu obowiązków szkolnych, warto starać się nie przejmować się tym, z uśmiechem i spokojem, ale i konsekwencją pomagać doprowadzić zadanie do końca. To bardzo trudny czas. Może ustalenie nagrody po każdym tygodniu pracy, a potem w okresie wakacji wielkiej atrakcji za wspólne przetrwanie tego okresu złagodzi choć trochę trudy pracy zdalnej? Można potraktować Syna partnersko, czyli powiedzieć o swoich obawach i zmęczeniu i jego roli w utrzymaniu spokojnej atmosfery w domu. Życzę wiele cierpliwości. Dzieci mają teraz szczególnie trudno, a opiekunowie muszą poradzić sobie nie tylko z nauką dziecka, ale i jego emocjami.