Jak diagnozować dziecko z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym? W swojej pracy opieram się na wywiadzie z rodzicami, konsultacjach ze specjalistami, własnej obserwacji i profilu sensorycznym dziecka. Obserwacja kliniczna niestety nie zawsze jest możliwa do zrealizowania. Na czym powinnam się opierać przy diagnozie?

Odpowiedź: Przedstawiony przez Panią sposób diagnozowania jest, jak najbardziej odpowiedni. W przypadku osoby z niepełnosprawnością intelektualną najważniejsze jest określenie sfery komfortu, poznanie jej potrzeb, sposobu radzenia sobie w codziennym życiu, aby właściwe zmodyfikować jej otoczenie, pomóc radzić sobie z samoregulacją. Należy tu pamiętać o innych potrzebach rozwojowych, które mogą towarzyszyć niepełnosprawności intelektualnej, np. epilepsja, wady genetyczne. Obrana przez Panią strategia oparta na zebraniu danych od opiekunów i specjalistów oraz obserwacja reakcji dziecka na różne bodźce i w różnych okolicznościach pozwoli na określenie profilu sensorycznego i programu terapeutycznego. Narzędzia takie, jak Obserwacja Kliniczna, czy testy są przeznaczone dla osób bez niepełnosprawności. W celu poszerzenia wiedzy o potrzebach dziecka można wspomóc się Profilem osiągnięć ucznia J. Kielina.